2008(e)ko maiatzaren 20(a), asteartea

Kontalaria aktibista gisa

Edozein ekintza artistikoa barne bultzada batek eragindakoa da; norberaren "zerbait" esan eta kanporatzeko beharra. Azalpen hori euskarri ezberdinetan emango da, pintura, idazkera, musika..., baina oinarrian pertsona humanoek bizi dugun ingurua ulertzeko eta azaltzeko dugun beharrak bultzatuta. Eta horrela izan da pertsona pertsona denetik. Kobazuloetan ikus ditzakegun margoak, bere sinpletasunean, kezka horien adierazle dira. Ordutik hona hamaika eboluzio eman da azaltzeko moduan, hala ere, barne grina hori ez da aldatu. Eta gerta daiteke beste norbaitek sortutako lana bigarren batek modu berean erabiltzea, alegia, mundua eta bizitzaren aurrean jarrera kezkatia azaltzeko. Kasu honetan, nolabaiteko errekreazioa egingo da, beste horren sormen lana norberaren barne galbahetik pasata bestelako sormena bilatuz. Jende aurreko agerpenetan ikusiko da hori nabarmenen: musika kontzertuak, olerki errezitaldiak, antzerki emanaldiak eta ipuin kontaketak horren isla.
Ipuinak kontatzen dituenak badaki, edo jakin behar luke bederen, ipuina ez dela bakarrik kontatzen den istorioa, baizik, eta batez ere, kontatu nahi denaren aitzakia. Ipuinak kontatzen duenak bere buruari galdetu beharko lioke ea zertarako balio ote duen ipuinak kontatzen aritzeak; zertarako jende aurrean jarri eta hango eta hemengo istorioak kontatu; zertarako balio ote duen pertsona bati, edo batzuri bere bizitzaren puxka bat eskatu gure hitza entzuteko. Izan ere pertsona bat, haur, gazte edo heldu, bere denboraren zati bat guri eskaintzen digunean, bere kuriositatea gure ahotan uzten duenean, bere pausalekua gure istorioa denean, arreta handiz hartu beharko litzateke ekintza hau. Baina, eta betez ere, gure burua besteen aurrean jartzen dugunean ipuinak aitzaki, mundua eta pertsona humanoen gaineko gure barne kezkaren bat zentzua emango dio ekintza komunikatibo horri. Hitza hutsa biltzeko papera besterik ez duen sasi oparia baino ez da.
Kontalaria aktibista gisa ekin beharko lioke kontatzeari; hitzaren aktibista. Hitza pertsonak harremanetan jartzen duen asmakizun humanoetako bat da. Hitzak ekintzarik onenak bultza ditzake, baina baita ere gaiztoenak. Hitza aho ilunetatik sor daiteke, edo argietatik. Mingain zorrotza eduki dezake, edo biguin eta gozoa. Hitzak munduan jarriko gaitu eta bertatik alboratu. Ipuinak kontatzen duenak badaki hitza dela pentsamenduaren gauzatzea. Eta pentsamendua pertsonaren desio ezkutuen gordelekua da. Kontalariak gogoaren gordeleku horretatik abiatuta, irudimenaren eskutik bestelako mundu posibleak erakutsi beharko lituzke, hitzaren hutsean galduta ibiliko da bestela.
Kontalaria aktibista bat da, bestelako munduak posible direla sinestari beharko dio entzun nahi dionari. Lurralde miresgarriak, non eztizko eta esnezko errekak dauden, non ezinezkoena posible den, non zoriontasuna bilatzea utopia ez den. Kontalaria aktibista bat da, eta bere lana da erakustea ametsek ez gaituztela mundutik aldentzen, aitzitik, mundua ulertzen laguntzen digutela. Eta bestelako munduak imajinatzen dakienak ez dio ezeri beldurrik eduki behar.
Imajinatzen ez dakien kontalariak, berriz, mendazko txikleak mastekatzen ditu, ahoak darion kiratsa ezkutatzeko.

iruzkinik ez: