Novalis XVIII. mendeko filosofo eta idazle alemaniarra izan zen. Berak utzi zigun idatzita: “Fantastika bat bagenu, Logika bat dugun bezala, asmatzeko artea deskubrituko genukeen”. Esaldi horrek inspiratu zuen Gianni Rodari pedagogo eta idazle italiarra bere Fantasiaren Gramatika idazteko. Azken honek, fantastika errealitatera gerturatzeko tresna gisa ikusten zuen, errealitate horren kontzientzia piztu eta, behar izanez gero,bideak asmatu aldatu dadin. Fantasiaren jolasaren seriotasuna eta duen indar soziala, berdinzalea, erakutsi zigun Rodarik bere idatzietan. Nola irudikatu mundu berri bat, horiek imajinatzeko ahalmenik gabe? Ernesto Grassi filosofo italiarrak El poder de la Fantasia (Fantasiaren boterea) liburuan dio”(…) fantasiaren aktibitatea (…) uler daiteke ere giza izpirituaren jolas gisa”.
Istorioak kontatzea umeentzako aisialdirako jardun soil gisa ikusten da oraindik ere, kontuan hartu gabe ipuinak entzuteak duen garrantzia irudimena lantzerakoan; fantasiaren indarraren kontzientzia hartu gabe; horrek, jendartean duen indar eraldatzailea sumatu gabe., Helduengan ere.
Boabentura de Sousa Santos soziologo portugaldarrak “El fin del imperio cognitivo” (Inperio kognitiboaren amaiera) liburuan, Ngũgĩ wa Thiong'o idazle kenyarraren hitzak ekartzen dizkigu: “ahozkotasunaren osagarri generikoak unibertsoa azaltzeko saiakera irudimentsuak dira.” Gaur inoiz baino gehiago kulturgintzak bere funtzioaren gainean gogoeta egin beharra dauka. Fantasia aldarrikatu.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina