Lagun batek galdetu dit ea badakidan zer egin behar den sorgina izateko. Zer demontre ibiliko du buruan?, pentsatu dut. Sorgina izan nahiko du? Zertarako ordea? Macbethen ahotan Shakespearek jarritako hitzak datozkit burura Izan ala ez izan, hara hor galdera. Sorgina izan nahi eta akelarrerako bilerara joateko desioak zapuztuak izateak, barneko ezinegona ekar diezaioke edonori. Sorgin izatearen nahiak badu jendartean ezarritako balore murriztaileen kontrako jarrera utopikoa; eta utopiek aurrera egiteko balio dutela ikasi genuen. Bestalde, jakin badakigu sorginak ez direla, baina ez direnik ez dela esan behar. Sorginak pertsonaia fantastikoak direla eta irudimenean baino ez direla bizi, badakigu. Baina sorgin izatearen akusaziopean torturatuak eta akabatuak izan ziren emakumeek askatasun haize ufada ekartzen digute. Lagunari bere jakin mina asetzen laguntzea,
haize hori konpartitzea izango da akaso. Adi beraz.
Sorgin izateko eliza bati hiru buelta eman beharko dizkiozu; batailatua ez bazaude sorgina izango zara; beste sorgin baten arroparik hartu baduzu, bera bezalakoa bihurtuko zara, edo bere eskuetatik orratz ontzia jaso baduzu galtzagorriekin. Etsai Zaharra musukatu baduzu sorgin bihurtuko zara ere. Eta horiek guztiak bete ez badituzu, azken aukera baduzu oin batekin aitaren eginez gero, hau esaten duzun bitartean: Porla se, zalpate, funte fa, funte fi, txiri, biri, ekatsu, amen. Akelarrerako prest bazaude, sasien gainetik, hodeien azpitik, sorgin haizeak eraman zaitzala, askatasunerantz.
Gara egunkarian argitaratua.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina