Ezaguna da programatzaile batzuen esana halako edo honako ikuskaria euren programazioan ez sartzeko: "nire publikoarentzat ez da egokia". Bati edo besti entzunik, garai batean konbentzituta nengoen leienda urbanoa edo izango zela; programatzaile bati entzun nion arte. Publikoaren iritziaren bereganatze hori bitxia da, are gehiago publikoa, guztia, homogeneitate estetiko batean sartuz, jakina delako publiko horri galdetu gabe. Gainera infatilizatu ere egiten da "izaki" kultural hori, ez baitzaio onartzen berez aukeratzeko izan dezakeen autonomia, beste batek, programatzailea alegia, askoz ere jantziagoa gai hauetan, zer ikusi edo ez ikusi erabakitzen duela. Halakoetan pentsatu izan non lor daitekeen publiko bat eta zenbat balioko duen, horrela erantzun ahal izateko, "lasai, nik nire publikoa ekarri dut". Onartu beharra dago baina, ez dela erraza kultur programazio txukun bat asmatzea.
Bestelako programazioak badaude ordea, zaletasunez egiten direnak, esaterako kultur taldeek egiten dituztenak, hauek ere gehien gehienetan diru publikoaren laguntzaz. Jakina, horretan aritzen direnei, ezin eskatu beste profesionalei eskatu behar zaien ardura, gustoz eta ordu asko sartuta debalde aritzen baitira. Hala ere, jakin beharko genituzke zein irizpideak dituzten halako edo honako kultur ekitaldia antolatzeko orduan, nola izan bestela kultur eragile kultur irizpideak eta, batez ere, kultur ekitaldien zale izan gabe. Eta askotan hauek ez daude hain garbi, izan ere klixe standar batzuk baino ez baitira erabiltzen.
Eta ipuin kontalaritza nola ageri da kultur programazioen anabasa honetan? Zein irizpide erabiltzen dira kontaketa saioak antolatzeko orduan? Programatzaileek ba ote dakite zer den kontalaritza? Joaten ote dira kontalariak ikustera? Programatzaileen publikoarentzat egokiak ote dira kontalariak? Egokiak ote programatzaileak kontalarientzat?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina