Ordiziako emanaldia hasi aurretik ikastolan
Itziarrekin ipuinak nola kontatu ikasten aritu den gaztetxoetako batek galdetzen
dit ea beren saioa egin ondoren joan ote daitekeen. Itziarrek zirikatua
arrazoia ematen du: ipuinak aspergarriak dira. Ene! Saioa hasi aurretik
publikoa gogorra. Laster, Ahoz Ahoz kontalaritza jaialdiaren barnean
antolatutako saioan parte hartuko dugu Yoshihira Hioki kontalari japoniarrak
eta biok. Aurretik Itziarren ikasleek euren saiotxoa egingo dute. Hasi da
Yoshi. Euskara ikasten ari denez, bere burua euskaraz ausartu da aurkezten, eta
publikoa harrituta. Ihes egin nahi zuen mutikoa lehenengo ilaran dago Yoshiren
jardunarekin harrapatuta. Ipuina hasi du Yoshik; gaztetxo eta helduak harrapatu
du bere kontaketak, istorioak zein kontatzeko moduak. Mutikoak ez dirudi alde
egiteko gogorik duenik, ipuinean barneratuta baitago. Yoshi eta biok kontaketan
tartekatzen gara. Saio polita izan da. Neska mutikoak eta helduak irribarretsu
amaitu dute Ahoz Aho jaialdiaren barne Ordizian pasa den saioarekin.
Baina zergatik zuen mutikoak ideia hori
ipuin kontaketen gainean? Umeen zerbait zelako? Ipuinak bere mundutik urruti
daudelako? Zer ote da berarentzat aspergarria ez den zerbait? Zer eskaini izan
diote? Bere iritzi berekoak dira urte bereko gaztetxo gehienak. Baina ipuinak
ote dira arazoa? Beharbada, istorioak kontatzen gabiltzanok, pentsatu beharko
genuke euren munduan barneratzen ote garen gure kontakizunen bitartez, edo,
aldiz, gurera ekarri nahi ditugun, mundurik onena delakoan. Elkarrekin bidaiatu
beharrean, gure itsasontzian sartzen behartzen ditugu. Eta hori, bidaiatzeko,
aspergarria da, oso.
GARA egunkarian argitaratutako zutabea
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina