Orain urte batzuk ipuinak kontatzeko gonbidatu ninduten Mutrikun antolatzen hasi ziren "Gaba Beltza" ekitaldietara. Hilen eta arimen ospakizunak aintzakotzat hartuta ekin zioten egitasmoari. Beldurrezko ipuinak kontatzea zen proposamena eta gustura abiatu nintzen. Antolatzaileek kalabaza irribartsuak denda eta tabernetan jartzeko proposamena egin zuten, herritarrek primeran erantzun zutelarik. Hori zela eta, hainbat hritika izan zuten, estatubatuar ohitura bat gurean zabaltzeagatik. Antolatzaileek berriz, behin eta berriro errepikatu zuten ohitura hori gurean ere ematen zela ez hain aspaldi; izan ere herriko zaharrekin hitz eginda, hauek esan zieten garai batean egun hauen bueltan kalabazak baratzetatik lapurtu eta aurpegia egin ondoren kandela bat sartzen ziotela barruan eta gauez kalez kale ibiltzen omen zirela jendea izutzen. Ni ere harrituta gelditu nintzen hori entzutean, ideiarik ez bainuen, nik ere pentsatzen bainuen estatubaturren gauza zela. Harridura handiagoa izan zen, baina, amari halakoa komentatzerakoan, berak ere txikitan ohitura hori ezagutzen eta praktikatzen baitzuen, alegia kalabaza bat hartu, hustu eta aurpegi irribartsu bat egin ondoren kandela bat sartzen omen zioten barnean. Horrek pentsa arazi zidan nola gure ohiturak ahaztu eta baztertzen ditugun kanpotik hartzen ditugularik bestelakoak, modernoak direlakoan gureganatzuz. Azken urtetan zabaltzen ari den Halloween delako ohitura hori kultur uniformizazioaren beste adibide bat baino ez da. Uniformizazio hori gainera erabat mediatizatuta dago hedabideen zein merkatilismoarengatik. Gaba Beltza bezalako ekitaldiak horren kontrako botika ederrak dira, alde batetik ondo pasatzeko aukera ematen digutelako eta, bestetik, aipatu kultur globalizazio horren aurrean, eusteko gunea eskaintzen dutelako. Hustu ditzagun, bada, kalabazak eta irribar argitsuez bete, Gau Beltzean ere.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina