Udak bidaien gutizia pizten du; lurralde berrien ezagutzea; abenturen desira; maitasun ezinezkoen itxaropena. Udak motxila abandonatuak berreskuratuko ditu, hautsetatik berreskuratu, abentura nahiak berreskuratzen diren bezala. Motxila nola bete arte bat da. Zer eraman, zer utzi, arintasuna bilatuz, bidaia zamatsua izan ez dadin, esperientzia bizkarrean baino, gogoan bizi dadin. Motxila ez da osagarri soila hastear den esperientzian. Bizitzaren pusken gordelekua bilakatzen da, denboralditxo batez. Arropa, irakurgaiak, bidaia kaiera, agian, argazki makina,... Zenbat gauza ez ote ditugun eramango bidaia motxilan. Motxila gure mundu txikia izango da. Eta itzulitakoan, oroimenak eta bizipenak ekarriko ditugu motxila berrituan. Eta denborak aurrera joan ahala, abenturaren oroimena, kondaira baten antza hartuko; eta motxila zaharra armairu zokoan deskubritutakoan, orduko bizipenak ipuin bihurtuko dira: “Aspaldi batean, urruneko lurralde batean…”
Badira, ordea, motxila txikiak, umilak, haurren tamainakoak. Ustez abentura handiak bizitzeko baliagarriak ez direnak, baina bere barnean hamaika mundu eta esperientzia daramatenak. Abentura humanoetan barneratzeko motxila txikiak. Bidaia luzerako zein ipuin gordetzen dira motxilatxo horietan? Ipuinak lagungarri izango dira errepidearen luzeran, eta, beharbada, abentura bihurtuko dute berez tamalgarria den bidaia. Bederatzi ate zeharkatzeko lagungarriak izango diren ipuinak. Zenbat ipuin daramate motxilako haurrek kartzelarako bidean?
GARA egunkarian argotaratutako zutabea.
GARA egunkarian argotaratutako zutabea.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina