Hasieraren hasieran, gizona eta emakumea ez omen ziren elkarrekin bizi. Emakumeak jaki goxoak zituen baratz eder batean. Bizi zen lekuan, gizonak ahuntzak eta behiak hazten zituen. Dena zegoen horrela, banatuta.
Egun batean, gizona eta emakumea topatu egin ziren. Emakumeak esan zion gizonari:
-Goazen nire etxera.
Heldu zirenean, emakumeak bere baratzeko sustrai bat eman zion gizonari. Esan zion:
-Sustrai hau gozoa da. Har ezak, probatu eta ikusiko duk.
Gizonak gozotasun hura gustukoa izan zuen:
-Mmmmm, gozoa da hau! Mmmmm, ona da!
Emakumeak edari goxoa eman zion gizonari, berarekin pentsatzeari ez uzteko. Gizonak edan egin zuen. Emakumeak lo egiten zuen lekuan sartzen gonbidatu zuen. Han lo egin zuten, besterik ez, batak bestearen ondoan.
Goizean, emakumeak esan zuen:
-Begira, gauza eder askoak dizkiat.
Bere txabolan zituen gauza eder guztiak erakutsi zizkion: ostruka arrautza oskolekin egindako lepokoak, harri txintxarriekin apaindutako poltsak, halako gauzak.
Irten egin ziren. Emakumeak esan zuen:
-Goazen arbola horretara.
Emakumeak urrutian hazten zen arbola bat erakutsi zion.
Arbolara heldu zirenean, emakumeak gizonari esan zion berarengana hurbiltzeko. Lotuak egongo balira bezala egon ziren elkarrekin, bat balira.
Emakumeak arbolan zegoen zulo bat erakutsi zion, eta esan zion:
-Sar ezak hire zakila zulo horretan.
Gizona horrela egin zuen.
Emakumeak esan zion zakila zuloan mugitzeko. Emakumeak atzean jarri zitzaion, eta gizona zuloan mugitzen hasi zen.
Gizonak atzealdea erortzea baino ez zuen nahi. Emakumeak besotan jaso zuen. Besoak gurutzatu eta berarengana ekarri zuen.
-Goazen lo egiten dudan lekura- esan zuen.
Joan eta joan ziren, eta hara heldu ziren.
Emakumeak esan zion berarekin lo egiteko.
-Lo egin dezagun bata besteari lotuta, zure aurpegia nirearen aurrean.
Gizonaren goxotasuna emakumean sartu zen. Emakumearena gizonean.
Ba, hauxe izan zen lehenengo aldia. Gizona emakumearekin geratu zen: erabat ahaztu zituen haziendak.
Beste gizon batzuk heldu ziren gizon haren etxera. Inguruan begiratu zuten, gizonaren bila. Ez zegoen han. Beraz, gizon hauek animalia guztiak eraman zituzten, ahuntzak eta behiak, eta mundutik barrena barreiatu zituzten.
Horregatik animaliak barreiatuak daude munduan, eta leku batean bakarrik. Eta halaxe da nola gizona eta emakumea elkarrekin bizitzen jarri omen ziren, goxotasunean. Guztiok gatoz gizon eta emakume horiengatik.
Istorio hau Melissa Heckler-ek eskainia da; berak /Ui-gandik jaso zuen, Namibiako jul’boansi kontalaria. Honek aurrekoengandik jaso zuen eta halaxe, guk, eskaintzen dugu.
Ipuin hau Kulimatji Egitasmoaren baitan bildua da, South African San Institute (SASI) erakundearekin elkarlanean egindakoa, !xun herriaren ipuinak jasotzeko asmoarekin.
Guadalajarako XVII ipuin maratoian aurkeztu zituzten Kapilolo Mario Mahongo eta Marlene Sullivan Winberg. Gaztelaniako itzulpenaz Jose Manuel de Prada Semper arduratu zen. Azken honek ipuin hauek argitaratu ditu “La niña que creo las estrellas” liburuan (Edit Lengua de Trapo)
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina